رابطه خودپنداره با اضطراب در بین دانشجویان شهر کرمان

مقدمه: خودپنداره فرد برای متخصصان بهداشت روانی از اهمیت خاصی برخوردار است و می‌توان بیان کرد که اگر تصور از خود مثبت باشد فرد دارای سلامت روان است. شناخت عوامل مؤثر بر سلامت روان‌شناختی و جسمانی افراد به خصوص دانشجویان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودپنداره با اضطراب در بین دانشجویان و پی بردن به راهکارهایی برای بالا بردن سطح سلامت روان‌شناختی آنان می‌باشد. روش‌ها: این مطالعه از نوع مقطعی، توصیفی-تحلیلی است و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه مورد نظر در شهر کرمان که مشغول به تحصیل در سال 90-1389 بودند، می‌شد که 375 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای - تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری مورد استفاده پرسشنامه‌ تصور از خود Beck و پرسشنامه اضطراب Cattell بود. داده‌‌های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون، تجزیه و تحلیل شدند. نتا‌یج: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین اضطراب و خودپنداره رابطه وجود ندارد. اما سن با اضطراب ارتباط معنی‌داری داشت و با افزایش سن اضطراب کم می‌شود. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد خود پنداره و اضطراب با هم ارتباط ندارند، اما احتمالاً دانشجویان جوان‌تر نیاز‌مند حمایت بیشتر برای کنترل اضطراب باشند.